AARON

I.

AARON

Magus quidam insignis, qui cum gratiâ et auctoritate plurimum apud Manuelem Comnenum Imperatorem posset, Magiae accusatus est, et excaecatus, cum simulacrum testudinis prolatum esser, in quo erat imago hominis, qui ambos pedes habebat in compedibus, et pectus clavo transfixum: deprehensus est etiam evolvens librum Solomonium, qui cum legebatur, legiones daemonum adducebat, subinde interrogantium, cur accersiti essent, ac iusla alacriter exsequentium. Nicetas, Car. Steub.

II.

AARON

Persarum Rex, qui ingentia munera, in ter quae horologium mirâ arte concinnatum, et Elephas, Carolo M. primo Romanorum Imperatori misit. Aemil. l. 3. An idem aum Aarone, filio Mabdi? vide supra, it. voce Aracbid.

III.

AARON

filius Amram, frater Mosis, Hebraeorum primus Pontifex consecratus, fratris sui verba populo referebat, quod ille balbus ester: Ad Levitici Sacerdotii abministrationem a Deo per Mosem vocatus, et confirmatus hoc modo. Cum Israelitarum quidam indigne ferrent, in solum Aaronem collatam sacerdotii dignitatem, praecepit Dominus Musi, ut a singulis Israelitarum faaniliarum principibus singulas virgas acciperet, et suâ cuiusque in virgâ nomen scriberet, easque in Oraculi tabernaculo reponeret; futurum enim, ut quem Dominus virum elegisser, eius virga fructificaret: quod cum fecisser Moses, postridie tabernaculum ingressus, vidit Aaronis virgam, Leviticae familiae principis, fructificavisse, floreque edidisse, et amygadla peperisle. Num c. 17. Latine mons, sive montanus: aut docens, vel concipiens. Philo Allegorice, (uti solet) Mosen menti, Aaronem verbo similem facit. Πάντα γὰρ ταῦτα τῷ λόγῷ ςυμβέβηκεν, ὂς ἀδελφός ἐςι διανοίας, Omnia, haec. inquit, sermoni accidunt, qui frater mentis est. Lib. Quod deterius potiori insidere soleat. Pater fuit IV. filiorum. Nadab. Abihu, Eleaxaris et Ithamaris, e quibus duo priores mortui sunt coram Febova, guum offerrent ignem extraneum coram Febova in Deserto Sinai, Numeror. c. 3. v. 4. et c. 26. v. 61. reliqui duo binas constituerunt Familias Sacerdotales, ut vider est infra. Obut in vertice montis Hor, iuxta terminum terrae Edomaeorum, quo ipsum cum fratre Mose et filio Eleazate, qui ipsi in Pontificatu successurus erat, ascendere iusserat Deus, Ibid c. 20. v. 23. et seqq. Quumque viderent totus ille coetus exspirasse Aaronem. Fleverunt Aaronem triginta diebus tota domus Isarlis, vers, ult. Tempus mortis accurate notatur, Ibid. c. 33. v. 33. et 39. Mortuus anno quadragesimo ab exitu Israelitarum e terra AeEgypti, mense quinto, primo die eius mensis. Erat autem Aaron natus centum viginti tres annos: quum moreretur in Hore monte vide quoque Deuteron. c. 10. v. 6. Ante Mosen fratrem mense 7. Eius filii duo Eleasar et Itbamar, binas constituerunt familias Sacerdotales; ut dictum: quarum prior tantum Ponrificalis fuit. Numerorum c. 20. v. 28. Et exuens Moses Aaronem vestibus ipsius, induit eis Eleasarem filium ipsius. Et mortuus est Aaron ibi in vertice montis. Turbata autem postea successio. Heli enim Pontifex Ithamarides fuisse creditur; sed huius posteri Pontificatu rursus exciderunt, Salomonis tempore per Abiatharem. Quo amoto, ad veram stirpem honor iste postliminio rediir, per Zadocum Eleasaridem, 1 Reg. c. 2. v. 27. Vide Fr. Burmann. Synops. Tom. I. l. 4. c. 8. § 18. et 19. ut et infra passim, inprimis ubi de Hebraeorum Pontifice Summo.

IV.

AARON

filius Mahdi, Arabibus Harum, vel Harachid-Bila, 24. Calipha Babylonius, Saracenorum Amirrhas, eâdem nocte, quâ imperium inivit, nuntium de nato sibi filio accepir, quem Maimon appellavit; cum vero in Fsiae provinctas exercitum trecentorum millium militum duxisset, ad turpe foedus perpulit Nicephorum Imperatorem, qui pactus est, se ei daturum annue trecenta milia aureorum, tributum capitis Imperatoris, et tria pro capite filii sui. A Carol M. munera accepit, eidemque vicissim misit. Paulus l. 24. A. C. 803. Sigebert. in Chronicis, et Zonaras. Cum regnasser annos 23. moritur anno Hegirae 193. A. C. 809.